اتحاد برای فرار از آن تلخی دیوانه‌کننده
تاریخ انتشار: ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۷۹۷۱۳۱
تیم ملی ایران در خرداد به مصاف چهار حریف خود در مقدماتی جام جهانی می‌رود آن هم در حالی که برای صعود به دور بعد ظاهرا چاره‌ای جز بردن هر چهار حریف خود ندارد.
به گزارش ورزش سه ، با تمام شدن رقابت‌های گروهی لیگ قهرمانان آسیا حالا نوبت به تیم ملی‌ای می‌رسد که کار دشواری برای صعود به دور بعد مقدماتی جام جهانی دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
البته که حیف است که وقتی اینگونه باشگاه هایمان در غرب آسیا می‌درخشند رفتن به جام جهانی را به تیم هایی ببازیم که مشخصا از نظر استعداد فوتبالی در سطح پایین تری از ایران قرار دارند و نه عراق و نه بحرین حتی با وجود میزبانی نباید سد راه فوتبال ما در رسیدن به جام جهانی باشند.
نگاهی به اوضاع فوتبال‌مان در این روزها و سطح کیفی بازیکنانی که حالا بیشتر از قبل میدان دیده و باتجربه تر شده اند عیان می سازد که تیم ملی ایران باید بحرین و عراق را ببرد و جام جهانی را ببیند. برای مایی که دو دوره متوالی که یک بار به سختی و بار دیگر بی دغدغه به جام جهانی رفته‌ایم، حذف شدن آن هم در دور اول مقدماتی جام جهانی و در مصاف رقیبان درجه دو آسیایی به هیچ وجه توجیه پذیر نیست و دیوانه کننده است. فکر کردن به این موضوع که ما با داشتن بیشترین بازیکنان شاغل در اروپا نسبت به هر دوره دیگری و با داشتن لیگی که از لحاظ تاکتیکی و فنی هر سال پیشرفت داشته، به جام جهانی نرویم، یک آه و حسرت پیش از وقوع حادثه به همراه می آورد چه برسد به اینکه حادثه رخ بدهد و ما همچون ۲۰۱۰ بازی‌های کره شمالی را در برابر برزیل ببینیم و آه بکشیم برای نبودن تیممان در قطر. آنچه لازم است تا این روزها بیشتر و بیشتر در ذهن همه فوتبالی‌ها جا بگیرد همین اهمیت بازی‌های پیش روی تیم ملی است.
شرایط امروز تیم ملی در راه رسیدن به جام جهانی بی تفاوت به شرایط این تیم در مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ نیست. آن نسل طلایی را به خاطر بیاورید ؛ کریمی، مهدوی‌کیا، هاشمیان، زندی، دایی، کعبی، نکونام و ... همه این بازیکنان بزرگ فاصله زیادی با حذف از مرحله اول مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ نداشتند. وقتی تیم ملی به اردن در تهران باخت چاره‌ای جز بردن اردن در خاک این کشور نبود. اگر اتمسفر حاکم بر فوتبال ایران شبیه آن زمان شود، اگر فدراسیون فوتبال همان کند که فدراسیون دادکان کرد و اگر اتحادی بر سر تیم ملی شکل بگیرد که آن زمان شکل گرفت، بردن عراق و بحرین چندان دشوار نمی نماید. به یاد آوریم که مساوی در برابر اردن و در ورزشگاه لبریز از تماشاگر آن، هم شانس صعود ما را تقریبا به صفر می‌رساند. اردنی که یک سال قبلش در مقدماتی جام ملت‌های ۲۰۰۴، ما را سه بر دو برده بود و در آن زمان واقعا حریف سرسخت و چغری هم بود. نشان به آن نشان که در جام ملت‌های همان سال ژاپن قهرمان را تا آستانه حذف از جام ملت‌ها هم پیش برد و تنها یک تغییر دروازه‌ای که ضربات پنالتی به سمت آن زده می‌شد به کمک ژاپن آمد تا از چنگ اردنی‌ها بگریزد.
یک ماه بعد از سومی در جام ملت‌ها و در اوج درخشش تیم ملی برانکو باید به مصاف اردن می‌رفتیم اما استرس نبردن این تیم و نرفتن به جام جهانی اجازه لذت بردن زیاد از درخشش تیم ملی در جام ملت‌های چین را نمی‌داد. کابوس به ما نزدیک بود اما آنچه شد یک حماسه به تمام معنا بود. فدراسیون فوتبال پا در میانی کرد و وحید هاشمیانی که با تیم ملی قهر کرده بود را دوباره برگرداند و خداداد عزیزی که در اوج پختگی در لیگ می‌درخشید نیز با روی خوش برانکو پس از سه سال به تیم ملی دعوت شد. اما همه آنچه باعث شد تا در شامگاه هجده شهریور ۱۳۸۳ به اندازه یک صعود به جام جهانی خوشحال شویم بازگشت دو بازیکن ستاره نبود.
فدراسیون فوتبال در فاصله مرداد تا شهریور یعنی مابین جام ملت‌ها و مقدماتی جام جهانی فضا را به شدت فوتبالی کرد. همه چیز در این فوتبال به خدمت تیم ملی در آمد و نتیجه آن شد که وقتی علیرضا نیکبخت با ضربه سر خود ورزشگاه دود گرفته امان را ساکت کرد و آن سلام نظامی را به سمت جایگاه داد همه ایران غرق در شادی صعود شد. ورزشگاهی که لبریز از فحاشی به نژاد ایرانی بود با گل دوم علی دایی خاموش شد تا بهترین تیم تاریخ فوتبال اردن در بزنگاه رویابافی برای صعود به جام جهانی توسط تیم ملی ایران شکار شود. قصه صعود به جام جهانی ۲۰۰۶ پس از بردن اردن آسان نشد. چرا که یک ماه بعد در جدال با قطر هم به مشکل برخوردیم و آنجا هم با هنرنمایی هاشمیان و خداداد کامبک زدیم و رفتیم به جایی که ژاپن و بحرین و کره شمالی انتظارمان را می کشیدند و در نهایت هم به آلمان ۲۰۰۶ رفتیم.
اکثر فوتبالی‌ها کار نشدی که تیم ملی با کارلوس کی‌روش در سه بازی آخر مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ کرد را به خاطر دارند. اینکه سه برد متوالی که دو تای آن در خانه حریفان بود ما را به عنوان صدرنشین به جام جهانی برد. آنجا یک کی‌روش بود که خوب می‌دانست چگونه تیمش را برای کار نشدنی آماده کند. اینجا اما آن کاریزمای کی‌روشی در وجود دراگان اسکوچیچ اگر چه دیده نمی شود اما در عوض خوب می‌دانیم که او وقت و انرژی‌اش را کامل برای تیم ملی گذاشته.
درست است که تیم ملی فعلی انسجام و سازمان تیم‌های برانکو و کی‌روش را ندارد اما مگر چقدر به این تیم فرصت داده‌ایم تا سازمانی در خور بیابد؟ چطور زمان آن دو مربی می‌شد لیگ را برای مدت زیاد آن هم نه لزوما برای بازی‌های حیاتی تعطیل کرد اما برای تیم ملی فعلی نمی‌توان؟ آنچه این روزها دیده نمی‌شود آن اتمسفری است که حول فوتبال ملی در شهریور ۱۳۸۳ و خرداد ۱۳۹۲ شکل گرفته بود. آن قدر آلوده به فوتبال باشگاهی شده‌ایم که از فوتبال ملی غافل مانده‌ایم. شاید این عبارت «همه با هم برای ایران» بیشتر شبیه جملات تبلیغاتی انتخابات سیاسی باشد اما اینجا واقعا و در این زمان «همه با هم برای ایران» تا تیم ملی را به جایی ببریم که حال‌مان را بهتر می‌کند.
اگر برای یک ماه دعواها را کنار بگذاریم، اگر فدراسیون فوتبال فضای تیم ملی را به خوبی مدیریت کند، اگر اسکوچیچ از همه پتانسیل بازیکنانی که آمادگی کافی را دارند استفاده نماید و بتواند به آنها نظم ذهنی لازم را بدهد و حریفان را به خوبی آنالیز کند و اگر بدشانسی هم دست از سر تیم ملی بردارد می‌توان منتظر یک حماسه در خرداد ۱۴۰۰ هم بود.
کنار بگذارید این دعواهای زرگری بر سر باشگاه‌هایی که اگر تیم ملی‌مان رنگ جام جهانی را نبیند باید با انبوهی بازیکن بی‌انگیزه سال منتهی به جام جهانی را سپری کنند. نوبت، نوبت تیم ملی است. خرداد ۱۴۰۰ را همچون شهریور ۱۳۸۳ و خرداد ۱۳۹۲ تاریخی و حماسی کنیم. کار نشد ندارد مخصوصا برای «تیم ملی فوتبال ایران».
حجت شفیعی
منبع: ورزش 3
کلیدواژه: تیم ملی ایران مقدماتی جام جهانی فدراسیون فوتبال تیم ملی ایران جام جهانی جام جهانی جام ملت ها تیم ملی ای
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۷۹۷۱۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علی عسکری: استقلال باید در ابعادملی، منطقه‌ای و جهانی برترین باشد
اولین جلسه هیات مدیره استقلال ایران بعد از خرید ۸۵ درصد سهام آن توسط گروه صنایع پتروشیمی خلیج‌فارس با حضور علی عسکری، رشید سمیعی، مهدی حیدرزاده، مهدی افضلی، علی خطیر، احمد شهریاری، حسین پناهیان، مهدی قربانی و مهدی سالم برگزار شد.
در این جلسه عبدالعلی علی عسکری، با اشاره به اهمیت رقابت تیم‌های بزرگ در عرصه داخلی، این مهم را موجب تقویت فوتبال ایران در عرصه‌های بین‌المللی دانست و اظهار داشت: صنعت خودروسازی در آلمان به این دلیل از آمریکا پیش افتاد که دو شرکت بنز و بی‌ام و با هم رقابت می‌کردند و این رقابت موجب رشد این صنعت در عرصه جهانی شد. در حوزه فوتبال هم معتقدیم رقابت داخلی برای موفقیت جهانی بسیار مؤثر است، همچنین معتقدیم تیم‌های محبوب ملت باید مورد توجه باشند.
وی با بیان اینکه «استقلال ایران باید در ابعاد ملی، منطقه‌ای، آسیایی و جهانی جزو برترین‌ها باشد»، تصریح کرد: گروه صنایع پتروشیمی خلیج‌فارس در حمایت از تیم استقلال ایران جدی است و ما نیز با توکل به خدا و توسل به معصومین و با حمایت هواداران پرشور استقلال ان‌شاءالله به سمت توفیقات ورزشی در عرصه‌های جهانی خواهیم رفت.
مدیرعامل گروه صنایع پتروشیمی خلیج‌فارس، موفقیت تیم‌های ورزشی و بخصوص فوتبال در عرصه‌های جهانی را موجب نشان‌دادن عظمت و اقتدار ایران در عرصه‌های بین‌المللی دانست و افزود: این موفقیت‌ها به همراه وحدت، همدلی و یکپارچگی در داخل باعث تولید قدرت ملی می‌شود و می‌بایست هر کدام از ما به نحوی برای رسیدن به این مهم تلاش کنیم.
توجه ویژه باشگاه استقلال به حوزه فرهنگی از مواردی بود که در این جلسه موردبحث و بررسی قرار گرفت.
باشگاه خبرنگاران جوان ورزشی فوتبال و فوتسال
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است